حضرت آیت‏الله بهجت حفظه‏الله:

گویا خلیفه‏ی اول در حکم به حقّ و مُرّ، خیلی جدی بود (!) که فدک را از حضرت فاطمه ی زهرا ـ علیهاالسّلام ـ پس گرفت و او را ایذا نمود، با این که فاطمه ـ علیهاالسّلام ـ از اهل بیت بود و در شأن او و بقیّه خمسه ی طیّبه ـ علیهم السّلام ـ آیه ی تطهیر(1) نازل شده است، و پیغمبر اکرم ـ صلّی اللّه علیه وآله وسلّم ـ درباره ی ایشان فرموده است:
«سَیِّدَةُ نِساءِ الْعالَمِینَ.»(2) سرور زنان عالَم.
و نیز فرموده است:«مَنْ آذاها، فَقَدْ آذانِی.»(1) یا هر کس او را بیازارد، مرا آزرده است.
پس چه طور شد حدّ و حکم خدا را درباره ی خالد بن ولید جاری ننمود، با آن همه مخالفت و اصرار عمر به او در لزوم جریان حدّ، و گفت: «خالِدٌ سَیْفُ رَسُولِ اللّه ـ صلّی اللّه علیه وآله وسلّم ـ .»(2) خالد شمشیر رسول خدا ـ صلّی اللّه علیه وآله وسلّم ـ است.
آیا سیف رسول اللّه بالاتر و اولی به مراعات بود، یا «بَضْعَة مِنْهُ؟!»(3)؛ (پاره ی تن او)؟!
___________________
1. سوره ی احزاب، آیه ی 33.
2. ر.ک: بحار الانوار، ج 14، ص 192، روایت 2؛ ج 37، ص 85، روایت 52؛ ج 43، ص 24، روایت 20.
1. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 16، ص 273؛ بحارالانوار، ج 27، ص 62؛ ج 29، ص 32 و...
2. ر.ک: التعجب کراجکی، ص 40؛ الصوام المهرقة، ص 139؛ بحارالانوار، ج 30، ص 486 و...
3. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 16، ص 273؛ بحارالانوار، ج 27، ص 62؛ ج 29، ص 32 و...

منبع: سایت حضرت آیت الله بهجت دام ظله